Doel 2: Bescherm de planeet (1)

Het tweede doel in Onze Gemeenschappelijke Agenda gaat over het beschermen van de planeet. Dit betekent nul koolstofdioxide uitstoot in 2050 of eerder, het uitroepen van een wereldwijde klimaatnoodtoestand en dat er na 2021 geen nieuwe kolengestookte energiecentrales meer worden gebouwd. Daarnaast zal het wereldwijde voedselsysteem worden omgevormd om binnen de planetaire grenzen te opereren. Hierbij spelen de Rockefeller Foundation, EAT, de Club van Rome en het hoofd van het Potsdam Instituut, Johan Rockström, een belangrijke rol. Maar de inzet en de wereldwijde noodtoestand gaan uiteindelijk over het beschermen van de economische belangen van de mondiale elites en het implementeren van de technocratische Vierde Industriële Revolutie. Dit betekent totale digitalisering en kunstmatig vlees op het menu.

Wereldwijde noodtoestand

Het afkondigen van een noodtoestand doet deels denken aan het scenario "Fortress World" uit het rapport The Great Transition - The Promises and Lures of Our Times1 van de Global Scenario Group2, dat in 2002 werd gepubliceerd door het Stockholm Environment Institute in Boston onder leiding van Club van Rome-lid Paul Raskin.

De krachten van de wereldorde komen in actie. Internationale militaire, bedrijfs- en bestuursorganen, gesteund door de machtigste nationale regeringen, vormen de zelfbenoemde Alliantie voor Wereldwijde Redding. Met een vernieuwde Verenigde Naties als platform wordt de noodtoestand op aarde uitgeroepen. Een campagne van overweldigend geweld, ruwe rechtspraak en draconische politiemaatregelen doorkruist de brandhaarden van conflicten en ontevredenheid. 3

Een soortgelijke oproep kan worden teruggevoerd tot de G8-top in Gleneagles in 2005, georganiseerd door World Economic Forum prominent Tony Blair4, toen een memo, Global Warning5, geschreven door psychoanalyticus David Wasdell6, circuleerde onder de deelnemers met het advies om een wereldwijde noodsituatie uit te roepen. Deze memo werd via Wasdell ook verspreid onder de leden van de Club van Rome. Het was een dramatische boodschap om snel een alomvattend plan in werking te stellen.

We hebben nog maar weinig tijd voor mondiale strategische planning en mobilisatie, gevolgd door een periode van maximaal vijftig jaar om de overgang te bewerkstelligen, het gebruik van hulpbronnen terug te dringen, een einde te maken aan de ongelijke verdeling van kapitaal en een begin te maken met de langetermijnreductie van de wereldbevolking [nadruk door auteur].7

Een klimaatnoodtoestand werd later (in 2018) onderdeel van de agenda van de Club van Rome door middel van hun Klimaatnoodplan8. Het werd in uitgebreide vorm gepresenteerd in september van het volgende jaar tijdens de VN-klimaatconferentie in New York als The Planetary Emergency Plan9. De belangrijkste auteurs waren de voorzitter van de Club van Rome, Sandrine Dixson-Declève, voormalig voorzitter Anders Wijkman en het nieuw benoemde hoofd van het Potsdam Instituut, Johan Rockström. De laatste had een pijlsnelle carrière gemaakt nadat hij in 2003 door Bert Bolin was uitgekozen als directeur van het Stockholm Milieu Instituut en kreeg een van de belangrijkste rollen bij de implementatie van de grote transformatie (SRC Decennial Report).

De Club van Rome en Rockström geloofden dat het nieuwe decennium [de 2020's, red] een keerpunt moest zijn om een ramp te voorkomen. De Verklaring van Planetaire Noodsituatie zou ervoor zorgen dat alle acties vanaf 2020 zouden worden afgestemd op het verzekeren van de stabiliteit van de levensondersteunende systemen van de aarde.

De Club van Rome creëerde vervolgens het Planetary Emergency Platform, samen met onder andere het Potsdam Instituut, het Wereld NatuurFonds (WWF) en The Global Commons Alliance. Een samenwerkingsverband, geleid door het Zwitserse instituut Climate & Sustainability, dat zich in samenwerking met zowel de VN als het World Economic Forum richt op het overtuigen van leiders om een "gezond, groen en eerlijk herstel" door te voeren10.

Concrete voorbeelden van maatregelen waren het beïnvloeden van de ministers van Financiën van de G20 en het vormen van een "burgerbeweging" - samen met Aavaz (geleid door WEF Young Global Leader Ricken Patel) - die Christine Lagarde (Europese Centrale Bank), Ursula von der Leyen en Angela Merkel zou kunnen vragen om een groen herstel (Green Deal). In principe betekent dit het creëren van een "publieke opinie" om zichzelf te beïnvloeden. (Deze vorm van astroturfing om te legitimeren voor de eigen agenda is een niet ongebruikelijke methode in de politiek).

Op 1 mei 2019 riep het parlement van Wales als eerste een "klimaatnoodtoestand" uit. Zes maanden later werd een "noodtoestand" uitgeroepen door het Europees Parlement na lobbywerk van de Club van Rome.

Nu is het de beurt aan de Verenigde Naties. In verband met de publicatie van het zesde evaluatierapport van het IPCC, het klimaatpanel van de VN, met als titel Mitigating Climate Change op 4 april 2022, verklaarde António Guterres:

Dit is een klimaatnoodtoestand. Klimaatwetenschappers waarschuwen dat we al gevaarlijk dicht bij omslagpunten zijn die kunnen leiden tot trapsgewijze en onomkeerbare gevolgen voor het klimaat11.

N.B. Dit artikel is een licht bewerkte Nederlandse vertaling van het eerste deel van het artikel 2. "Protect the Planet" – A Planetary Emergency. Het artikel is vertaald en gratis beschikbaar gesteld met toestemming van de oorspronkelijke auteur.

2. "Protect the Planet" – A Planetary Emergency

The second commitment in Our Common Agenda is about protecting the planet. This means zero carbon dioxide emissions by 2050 or earlier, declaring a global climate emergency, and that no new coal-fired power plants will be built after 2021. In addition, the global food system will be transformed to operate within the planetary boundaries. In this work, t…

The Pharos Chronicle – Jacob Nordangård, PhD